Olacakları zaten söylemişim heyecanı kaçmış yaaaa siliyim bari o başlığı (e onları silersen bunları da siliceksin canım ben seni biliyorum üşenir silmezsin sen şimdi bunları) Saat ikide bizim bahçenin önünde buluşalım dedik okey mi oynayacaktık pis yedili mi blöf mü n'apacaktık acaba? Seval ile Fatma geldi dirgit yapıp yemeyi mi düşünüyorduk ki (neyse bunlar konumuz değil.) Sevallerle evlerimiz bitişiktir mutfaklarından tencere takırtıları geldi annem "Seval annenler babannenlerde değiller mi abin mi var yoksa evde" dedi (off gerizekalısın seçil söyledin hırsız olduğunu heyecanı nerenden yaratacaksın acaba offff offf)
"Hayır." dedi Seval "Abim baraja gidecekti." (sorgulamayın olum ne yapacaktı bende hatırlamıyorum işte.)
Bakmak için eve gidiyoruz ve o sırada annem ile Fatma alt kattaki yüzü dövmeli hırsızı görmüşler. Kapının önüne geldiğimizde "Bide hırsız oluyormuş kapıyı açıyormuş." diyen geri zekalı benim. "Saçmalama salak." diyende zili çalan Sevalim. Merdivenden alelacele inen hırsız hızını alamayıp dış kapıya çarpınca çıkan "Güm!" sesi kalbimizin sesi ile yarışı başlattı. Arka duvardan atladılar kaçıyorlar bizde salak gibi peşlerinden koşuyoruz. Onca korku filmi tecrübesi olan Seval ve benim neden böyle hareket ettiğimiz çözülemedi. Hep kızarız o korku filmlerindeki o geri zekalı baş rol oyuncularına "Neden şunu yapmadınız bunu yapmadınız bu kadar mı malsınız?" diye ama yakalasak ne yapacağız, bıçakları var mı yok mu diye sorgulamadan koşan o aptal baş karakterlere döndüğümüzü "Emine deyzeeeeee önünü kes şu adamlarııııııııın!!!" diye bağırırken bile anlayamamıştık. Neyse ki adamlar iyi koşuyorlardı ve Emine Teyze de "Açaydım kollarımı gitme diyeydim." demedi de başımıza başka maceralar çıkmadı. (ben silemez dedim dedim inanmadınız bana bak ne oldu şimdi?)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder